Jack ve Emily kardeştiler. Bir gün aileleriyle birlikte piknik yapmak için ormana gittiler. Ormanda çok eğleniyorlardı. Amaçsızca koşup oynuyor, çiçekleri kokluyor, kuşları dinliyorlardı. Bir ara ailelerinden uzaklaştıklarını fark ettiler. Etraflarına baktılar ama kimseyi göremediler. Kaybolduklarını anladılar.
"Ne yapacağız şimdi?" diye sordu Emily endişeli bir sesle.
"Merak etme, bir yolunu buluruz." dedi Jack cesurca. "Belki bir hayvan bize yardım edebilir."
"Ormanda hayvan mı var?" diye şaşırdı Emily.
"Tabii ki var. Bak, şu ağacın arkasında bir sincap var. Ona sorabiliriz." dedi Jack ve sincaba doğru yürüdü.
"Merhaba, biz Jack ve Emily. Kaybolduk da, piknik yaptığımız yere nasıl gideceğimizi bilmiyoruz. Bize yardım edebilir misin?" diye sordu Jack sincaba.
Sincap başını kaldırıp onlara baktı. "Merhaba, ben de sincap. Size yardım etmek isterdim ama ben de yeni taşındım buraya. Yolu pek bilmiyorum." dedi.
"O zaman başka bir hayvan biliyor olabilir." dedi Jack umutla.
"Belki de." dedi sincap. "Ama dikkatli olun, ormanda tehlikeli hayvanlar da var."
"Mesela?" diye sordu Emily korkuyla.
"Mesela kurtlar, ayılar, yılanlar..." diye saymaya başladı sincap.
Emily ürperdi. "Umarım onlara rastlamayız." dedi.
"Ben de öyle." dedi Jack. "Haydi gel, başka bir hayvan arayalım."
Jack ve Emily sincaptan ayrılıp ormanda ilerlemeye başladılar. Bir süre sonra bir baykuşun sesini duydular.
"Guhuuu, guhuuuu..." diye ötüyordu baykuş.
"Belki o bize yardım edebilir." dedi Jack ve baykuşun olduğu ağaca doğru gitti.
"Merhaba, biz Jack ve Emily. Kaybolduk da, piknik yaptığımız yere nasıl gideceğimizi bilmiyoruz. Bize yardım edebilir misin?" diye sordu Jack baykuşa.
Baykuş gözlerini açtı ve onlara baktı. "Merhaba, ben baykuş. Size yardım etmek isterdim ama ben gündüz uyurum. Şimdi çok uykuluyum." dedi.
"Peki, başka bir hayvan biliyor olabilir mi?" diye sordu Jack.
"Belki de." dedi baykuş. "Ama dikkatli olun, ormanda tehlikeli hayvanlar da var."
"Biz biliyoruz." dedi Emily hızlıca.
"Güzel." dedi baykuş. "O zaman ben uyumaya devam edeyim."
Jack ve Emily baykuştan da umduklarını bulamadılar. Ormanda ilerlemeye devam ettiler. Bir süre sonra bir tavşanın hoplayarak geçtiğini gördüler.
"Belki o bize yardım edebilir." dedi Jack ve tavşanın peşinden koşmaya başladı.
"Dur, dur!" diye seslendi Jack tavşana.
Tavşan durdu ve onlara baktı. "Merhaba, ben tavşan. Siz kimsiniz?" diye sordu.
"Merhaba, biz Jack ve Emily. Kaybolduk da, piknik yaptığımız yere nasıl gideceğimizi bilmiyoruz. Bize yardım edebilir misin?" diye sordu Jack tavşana.
Tavşan gülümsedi. "Tabii ki, ben size yardım edebilirim. Ben buranın en hızlı hayvanıyım. Yolu da çok iyi bilirim." dedi.
"Harika!" dedi Jack sevinçle.
"O zaman gelin, beni takip edin." dedi tavşan ve hoplamaya başladı.
Jack ve Emily tavşanın arkasından koştular. Tavşan onları ormanın içinden dışına doğru götürdü. Bir süre sonra piknik yaptıkları yeri gördüler.
"İşte burası!" dedi tavşan.
"Yaşasın!" dedi Jack ve Emily birlikte.
Ailelerini görünce çok sevindiler. Onlara sarılıp öptüler.
"Neredeydiniz? Çok merak ettik." dedi anneleri.
"Ormanda kaybolduk ama tavşan bize yardım etti." dedi Jack.
"Ne kadar şanslısınız." dedi babaları.
"Gerçekten de." dedi Emily.
Tavşana teşekkür ettiler. Tavşan da onlara el salladı ve ormana geri döndü.
Jack ve Emily ormanda yaşadıkları macerayı hiç unutmadılar. Ormanda birçok hayvan arkadaşı edindiler. Ve ormanı çok sevdiler.
Yorumlar
Yorum Gönder